නිහඬ නිම්නය

        අද උඹේ දෙපා මුල      මනාපය යදින උන්     රජවේවි හෙට දිනේ      නුඹෙ හිස පාගමින් ...     අන්න ඒ දවසට      උන් යනෙන පාරෙවත්      ගමන් යන්නට උඹට     වේවි තහනම් ඉතින්…     මහ කැලෑ උගුලාවි      දළ ඇතුන් මිය යාවි      උන් බලය පතුරාවි,     උඹ තවත් බය වේවි...      මුලා නොවී මුසා බසට     උඹට අයිති මනාපයෙන්      පත්කරහන් එකෙක් ගමට     උඹේ හිතට විශ්වසෙන් …

සමුදෙන්නට කලියෙන් ජීවිතයට කල කී දේ ගැන හිතා බලන්න කිසිම දිනකදී වෙන කෙකු වෙනුවෙන් එපා නුඹේ දිවි තොර කරගන්න මවට මැරෙන්නට හේතු තියෙන්නැති ඒත් නුඹ නිසා ජීවත් වෙන්නැති ඈ නුඹ එනතුරු මග බලාන ඇති නුඹ මැරුනොත් ඈ අසරණ වෙනු ඇති නොලැබෙන කෙනෙකුට මැරෙන්න යන නුඹ නොදන්නේද නුඹ කරන පවේ බර මැරෙන්න තරමට නුඹට වටින අය හෙලන්නේ නෑ එක කඳුලක් වත් හෙට....

ලේ කිරි නොවූවත් මා වෙනුවෙන් නුඹට නුඹට ළං වුනා මවටත් වැඩියෙන් විටෙක පුදුමත් හිතෙනවා මට නම් හැම විටම නුඹෙ නෙතු වගේ මා රැක ගත්තේ කොහොම ? මගෙ තනි නොතනියට හැමදා ළඟට වෙලා සිටියා නුඹ මගෙ හොඳ මිතුරියම වෙලා දුන් හැටි අවවාද මගෙ හිස අතගාලා අමතක නොවී ඇත සැමදා සිත රැඳිලා ඔහු හා මෙමා අතිනත ගත් ඒ දවසේ සතුටු කඳුළු දුටුවා මා නුඹෙ මුහුණේ නුඹෙ සෙනෙහසයි ඒ උතුරා යනු දුටුවේ සතුටටවත් නොහඬන් මගෙ අත්තම්මේ ...

මත් බඳුනට දුම්වැටියට විතරක් නුඹ පෙම් කරද්දි, ප්‍රේම කතා පලක් වෙයිද නුඹ අවසිහියෙන් ඉදිද්දි...? නුඹත් එක්ක එකට උන්නු අයගෙ මගුල් වලට යද්දි, බිව්වා මිසක් නුඹ හිතුවද දවසක  නුඹ තනි වෙන හැටි..? හම්බ කරන හැම සතේම බේබදු කම ගිල ගනිද්දි , හීනෙන් වත් හිතුනෙ නැද්ද දවසක නුඹ නැතිවෙන හැටි...? නුඹෙ හොඳ ගති ගුණ ඔක්කොම ඇල්කොහොලින් දිය කරද්දි, නිකමටවත් දැක්කේ නැද්ද නුඹෙ සිරුරත් දිය වෙන  හැටි... ?

මනසින් උසස් මිනිසා මනුසත් කම නොහඳුනනා මිනිසුන්ටම වින කරනා හැටි පෙනුනා දුටුවා දේවාලයකැයි කියන තැනක් බැලුවා එබී වෙන දේ නැවතී මොහොතක් මිනිසුන් පිරී එහි නැත අතුරක් සිදුරක් දුටුවා පිරිවරක් සමගින් ඉන්නා කපුවෙක් පෝලිමකට වෙලා අතැතිව පොල් ගෙඩියක් දත්මිටි කමින් මුමුණයි කෙනෙකුගේ නමක් අනේ දෙවියනේ බිඳියන් අතක් පයක් සිතා ගසයි පොල් මනසින් උසස් සතෙක් කන්නට ගෙදර අහලක පොලයක් නෑලූ දරුවන් හාමතේ අද නිදියනවාලූ ඉරිසියාව සිත් තුල පැසවනවාලූ  මනසින් උසස් මිනිසා පිරිහෙනවාලූ ….